Urodził się w śląskim Bolesławiu 14 grudnia 1869 r. We wrześniu 1891 r. rozpoczął studia teologiczne u dominikanów w Ołomuńcu, ale musiał je przerwać. We wrześniu 1894 r. przybył do salezjanów w Turynie, w sierpniu 1895 r. wstąpił do nowicjatu i kontynuował naukę. W listopadzie 1901 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

W październiku 1910 r. opuścił swój włoski urząd w Zgromadzeniu Salezjańskim w Goricji i przybył do Lublany w Słowenii z zadaniem dokończenia budowy kościoła Matki Bożej Wspomożycielki Wierny i opieki nad Instytutem Salezjańskim. Tę pracę bardzo skomplikował wybuch Pierwszej Wojny Światowej. Po ukończeniu Stuchly zostaje wysłany jako prefekt do Verzeje, ale po dwóch latach wraca do Lublany, aby dokończyć kościół. Udało mu się to dopiero w 1924 roku.

Rok później został wysłany do Perosa Argentina we Włoszech, gdzie kilku Czechów żyło we wspólnocie salezjańskiej i gdzie chłopcy z Czechosłowacji byli wysyłani do odbycia formacji salezjańskiej. W tym czasie zaczęło się zainteresowanie przybyciem salezjanów do Czech i na Morawy. Po różnych perypetiach salezjanie we Frysztaku kupują klasztor od sióstr Niepokalanego Poczęcia. Na początku, 28 września 1927 r., pod przewodnictwem Ignacego Stuchly’ego przybyło z Perosa Argentina 17 chłopców i 3 salezjanów.

Dzieło wkrótce się rozwija, a Ignac Stuchly będzie promować budowę innych placówek salezjańskich w Czechach i na Morawach (Ostrawa, Praga, Brno, Pardubice…).

15 września 1935 r. Ignac Stuchly zostaje mianowany inspektorem nowo utworzonej niezależnej czechosłowackie prowincji salezjańskiej, która w grudniu 1939 r. po rozpoczęciu wojny musiała się rozdzielić i został inspektorem niezależnej czeskiej prowincji.

Podczas II wojny światowej naziści zajęli kilka instytutów salezjańskich. W połowie sierpnia 1943 r. należało także ewakuować dom we Frysztaku, aby służył jako schronienie młodzieży ze zmombardowanego Hamburga, a później jako baza dla żołnierzy węgierskich. Po wojnie jednak Frysztak ponownie stał się siedzibą aspirantatu salezjańskiego.

W 1949 r. już wcześniej osłabiony stan zdrowia ks. Ignacego gwałtownie się pogorszył, a 5 marca 1950 r. doszło do udaru mózgu. Od tego czasu Ignac Stuchly jest przykuty do łóżka. W nocy z 13 na 14 kwietnia, przed północą, salezjanie przeżywają najazd policję i milicjęsłużb bezpieczeństwa, którzy które zajmują dom. Zakonnicy, a następnie zostają zaś deportowani do różnych miejsc, w tym do obozów pracy. Ksiądz Ignac znajduje się schronienie w domu spokojnej starości w Lukovie koło Frysztaka. Jako zwykły więzień nie może wychodzić z domu. W styczniu 1953 r. nastąpił drugi udar.

Ignac Stuchly umiera w sobotę 17 stycznia o 22:25 w wieku 83 lat. Został pochowany na cmentarzu we Frysztaku.